Over mezelf
Ik ben Sandra Pollet. Bewust alleenstaande mama van een zoontje, Odin.
Ik ben klinisch psychologe en sinds mijn afstuderen in 2000, leidde mijn professionele pad mij langs uiteenlopende werkcontexten. Doch werkte ik voornamelijk binnen de onderwijssector waar ik zowel in contact kwam met kinderen en jongeren als met gezinnen. Daarnaast werkte ik enige tijd als vrijwillig therapeut bij TEJO Gent, een organisatie die gratis en kortdurend therapie biedt aan jongeren.
Ik hou van het onbekende en van avontuur en dit bracht me naar Vietnam. Ik kon er gedurende enkele maanden als vrijwillig psychologe, binnen een project rond preventie en behandeling van sociaal-emotionele problemen bij jonge kinderen aan de slag.
Het jaar 2017 was een heel bijzonder jaar voor mij, ik werd alleenstaande mama ... een bewuste keuze. Mama-zijn, iets wat ik altijd wou worden. Wat werd mijn wereld op zijn kop gezet! Ik voelde onmiddelijk die verpletterende verantwoordelijkheid en allesoverheersende liefde die het moederschap met zich meebrengt. Niet alles verliep zoals ik het wou. Ik moest controle loslaten, werd onzeker door het huilen van mijn zoontje, had het belang van een solide netwerk onderschat, geraakte overspoeld door de vele goedbedoelde adviezen uit de omgeving en de hoeveelheid informatie die ik zelf online opzocht. Ik verloor contact met mijn buikgevoel ... het moedergevoel dat ons nochtans zo mooi kan vertellen wat ons kindje nodig heeft.
Die (b)roze wolk is dus niet lang roze gebleven en ik ben heel hard over mijn grenzen moeten gaan tijdens de eerste jaren.
Ik zocht naar erkenning en begrip voor de moeilijkheden die ik ervaarde in het prille moederschap ... en botste op een tekort aan gespecialiseerde ondersteuning rond deze thema's.
De afgelopen jaren heb ik bewust de pauzeknop van mijn professionele leven ingedrukt. Ik had na die woelige jaren nood aan tot rust komen. Eens ik die rust teruggevonden had, begon het idee te groeien om vanuit mijn ervaringen als nieuwe mama en mijn professionele achtergrond van klinisch psychologe een praktijk te starten voor mama's die tegen dezelfde obstakels aanlopen zoals ik gedaan heb.
Ik ging mij verder verdiepen in dit vakgebied, volgde opleidingen rond geboortetrauma bij mama en baby, hartcoherentie, babymassage en baby yoga. Ik schreef mij in voor de opleiding perinatale psychologie en psychotherapie (start najaar).
Zo werd terramama geboren!
De naam terramama is enerzijds een verwijzing naar moeder aarde, de oermoeder die leven creëert en geeft. Anderzijds slaat het ook op het stevig blijven staan in de storm van emoties die het moederschap met zich meebrengt, met beide voeten verankerd in de aarde zodat je dicht bij jezelf kan blijven en vertrouwen kan vinden in jezelf en je kindje.
Tot slot is het ook een link naar de natuur die mij zoveel rust brengt en waarmee de praktijk omringd is.
